Jaskinia w Skorocicach u Ujścia Doliny
50°25′06″N 20°40′13″E/50,418333 20,670278| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
122 m |
| Rozciągłość pozioma |
36 m |
| Głębokość |
3 m |
| Deniwelacja |
4,5 m |
| Wysokość otworów |
200 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
1 m |
| Ekspozycja otworów |
ku SSE |
| Data odkrycia |
znana od dawna |
| Ochrona i dostępność |
niedostępna turystycznie |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) N-2.43 |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
| 50°25′06″N 20°40′13″E/50,418333 20,670278
| |
Jaskinia w Skorocicach u Ujścia Doliny (Schronisko w Skorocicach u Ujścia Doliny) – jaskinia na terenie Niecki Nidziańskiej. Wejście do niej znajduje się w Dolinie Skorocickiej (Niecka Solecka), na północny wschód od Skorocic, w pobliżu Jaskini Skorocickiej i Jaskini Ucho Olki, na wysokości 200 m n.p.m.[1] Długość jaskini wynosi 122 metry, a jej deniwelacja 4,5 metrów[2].
Jaskinia znajduje się na terenie rezerwatu przyrody „Skorocice” i jest nieudostępniona turystycznie.
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Główną częścią jaskini jest obszerna i szeroka sala zaczynająca się zaraz za szerokim otworem wejściowym. Odchodzą z niej dwa ciągi:
- na północ szeroki 10-metrowy korytarz, który na końcu rozdziela się. Na wprost korytarz prowadzi do Partii Rumowego Kubusia (kilka niewielkich salek i wąskich korytarzyków), w dół przez studzienkę w dnie korytarza dochodzi się do Korytarza z Łuskami zalanego na końcu wodą, na lewo idzie zawaliskowy korytarzyk do południowej części głównej sali.
- na południowy zachód wąski korytarzyk, który dochodzi do dużej sali w Zapomnianych Partiach. Stąd odchodzi kilkumetrowy korytarzyk kończący się zawaliskiem i korytarzyk idący do niewielkiej salki wypełnionej wodą[2][3].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W jaskini brak jest nacieków. Występują w niej stałe jeziorka. Ściany są wilgotne, rosną na nich mchy i glony. Jaskinię zamieszkują nornice, nietoperze i lisy[2].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Główna sala jaskini była znana od dawna. Pozostałe jej części zostały odkryte w latach 1980-1999. Pierwszy opis i plan jaskini (głównej sali) sporządził Kazimierz Kowalski w 1954 roku.Opis i plan całej jaskini sporządzili J. Gubała i A. Kasza w 1999 roku[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jaskinia w Skorocicach u Ujścia Doliny, Polska Strona Taternictwa Jaskiniowego pod patronatem KTJ PZA [online], www.sktj.pl [dostęp 2017-12-17].
- ↑ a b c Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2017-12-17] (pol.).
- ↑ Jan Urban, Gipsy w krajobrazie Ponidzia, Instytut Ochrony Przyrody PAN, Kraków
- ↑ Jaskinie – kwartalnik Polskiego Związku Alpinizmu. Nr 3 (16)/1999. ISSN 1234-4345